mijn tegel is drie vierkante m.
lang niet precies lang genoeg
pluizige bosjes bedden me in
de zomer kietelt mijn rug
in de winter mijn buik
voorzichtig peuter ik dan
met dunne, witte stralen
de kap van mijn kop
zonder kraken
til ik haar op een kier
en na jaren proberen
ontsnap ik van mijn zachte steen
spring ik zo de ruimte in
Marjolein Roozen 
Geef een reactie